πόνος στις αρθρώσεις(αρθραλγία) μπορεί να εμφανιστεί σε μία άρθρωση ή σε πολλαπλές αρθρώσεις ταυτόχρονα (πολυαρθραλγία). Η αρθραλγία παρατηρείται σε ρευματικά, ενδοκρινικά, λοιμώδη, ογκολογικά, νευρολογικά, αυτοάνοσα νοσήματα, τραυματισμούς και παχυσαρκία. Η αποσαφήνιση των αιτιών του πόνου στις αρθρώσεις έχει σημαντική διαφορική διαγνωστική σημασία. πραγματοποιείται με ακτινογραφία, υπερηχογράφημα, εργαστηριακές, επεμβατικές μεθόδους (αρθροκέντηση, αρθροσκόπηση). Η θεραπεία για την αρθραλγία περιορίζεται στη θεραπεία της νόσου που την προκάλεσε. Χρησιμοποιούνται συμπτωματικά μέτρα (αναλγητικά, τοπική θερμότητα, αλοιφές), ακινητοποίηση, φυσιοθεραπεία, χειρουργική επέμβαση.
ταξινόμηση
Οι αρθραλγίες διαφέρουν ως προς τον εντοπισμό και το βάθος, τον αριθμό των προσβεβλημένων αρθρώσεων, τον τύπο και την ένταση του συνδρόμου πόνου, τον ημερήσιο ρυθμό, τη διάρκεια ύπαρξης, τη σύνδεση με ένα συγκεκριμένο είδος κίνησης. Με πόνο σε μία μόνο άρθρωση μιλούν για μονοαρθραλγία, με σύνδρομο ταυτόχρονου ή διαδοχικού πόνου σε αρκετές αρθρώσεις -ολιγοαρθραλγίας, με προσβολή 5 ή περισσότερων αρθρώσεων- για σύνδρομο πολυαρθραλγίας.
Ανάλογα με τον τύπο του αρθραλγικού συνδρόμου, διακρίνονται ο οξύς και ο αμβλύς πόνος. κατά ένταση - από ασθενή και μέτρια έως έντονη. ανάλογα με το είδος της ροής - προσωρινή και σταθερή. Η αρθραλγία εμφανίζεται συχνότερα σε μεγάλες αρθρώσεις - ισχίο, γόνατο, ώμο και αγκώνα, λιγότερο συχνά σε μεσαίες και μικρές - καρπό, αστράγαλο, μεσοφαλαγγικές.
Η εμφάνιση πόνου στις αρθρώσεις ευνοείται από ερεθισμό των νευροϋποδοχέων των αρθρικών μεμβρανών των αρθρικών καψουλών με φλεγμονώδεις μεσολαβητές, προϊόντα ανοσολογικών αντιδράσεων, κρυστάλλους αλατιού, τοξίνες, οστεόφυτα. Στη ρευματολογία, συνηθίζεται να διακρίνουμε τους ακόλουθους τύπους πόνου στις αρθρώσεις:
- προκαλείται από τοξικό σύνδρομο σε οξείες λοιμώξεις.
- πρωτοπαθές επεισόδιο ή διαλείπουσα (διαλείπουσα) αρθραλγία σε οξεία ή υποτροπιάζουσα αρθρίτιδα.
- μακροχρόνια μονοαρθραλγία μεγάλων αρθρώσεων.
- σύνδρομο ολιγο- ή πολυαρθραλγίας που σχετίζεται με τη συμμετοχή των αρθρικών μεμβρανών ή προοδευτικές εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στον χόνδρο.
- υπολειπόμενη μεταφλεγμονώδη ή μετατραυματική αρθραλγία στις αρθρώσεις.
- ψευδοαρθραλγία.
Γιατί πονάνε οι αρθρώσεις
Συχνές μολυσματικές ασθένειες
Το αρθραλγικό σύνδρομο συχνά συνοδεύει την πορεία των οξέων λοιμώξεων. Ο πόνος στις αρθρώσεις μπορεί να παρατηρηθεί τόσο στην πρόδρομη φάση της νόσου όσο και στο πρώιμο κλινικό στάδιο, που εμφανίζεται με πυρετό και μέθη. Η λοιμώδης μορφή της αρθραλγίας χαρακτηρίζεται από «πόνο» στις αρθρώσεις των κάτω και άνω άκρων, την πολυαρθρική φύση του πόνου και τη συσχέτισή του με μυαλγία. Η κινητικότητα στην άρθρωση διατηρείται πλήρως. Συνήθως, η λοιμώδης αρθραλγία εξαφανίζεται μέσα σε λίγες μέρες , όταν εξασθενεί το τοξικό σύνδρομο που προκαλείται από την υποκείμενη νόσο.
Λοιμώδης αρθρίτιδα
Πιθανές επιλογές για την ανάπτυξη μεταμολυσματικής αντιδραστικής αρθραλγίας μετά από οξείες εντερικές ή ουρογεννητικές λοιμώξεις. παραλοιμώδες αρθραλγικό σύνδρομο που προκαλείται από φυματίωση, λοιμώδη ενδοκαρδίτιδα, δευτεροπαθή σύφιλη. Συχνά τα αίτια του πόνου στις αρθρώσεις είναι οι εστίες της υπάρχουσας χρόνιας λοίμωξης - πυελονεφρίτιδα, χολαγγειίτιδα, αδεξίτιδα, παρααμυγδαλικό απόστημα ή παρασιτική εισβολή.
Η υπολειπόμενη αρθραλγία μετά από φλεγμονή των αρθρώσεων είναι χρόνια ή παροδική. Ο πόνος και η δυσκαμψία στις αρθρώσεις μπορεί να διαρκέσουν εβδομάδες ή μήνες. Στο μέλλον, η ευεξία και οι λειτουργίες των άκρων αποκαθίστανται πλήρως. Με τη χρόνια μορφή της αρθραλγίας, οι παροξύνσεις της συνδέονται με υπερκόπωση, μετεωρολογική αστάθεια και υποθερμία.
Ρευματικές παθήσεις
Ο πόνος στις αρθρώσεις πολυ- ή λογαρθραλγικού τύπου είναι το κύριο σύμπτωμα των φλεγμονωδών ρευματικών παθήσεων. Η ρευματική αρθραλγία χαρακτηρίζεται από ένα σταθερό, έντονο, μεταναστευτικό σύνδρομο πόνου, προσβολή μεγάλων αρθρώσεων, κυρίως των κάτω άκρων, περιορισμένη κίνηση στις αρθρώσεις.
Το ντεμπούτο της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, καθώς και των συστηματικών ρευματικών παθήσεων, εκδηλώνονται σε ένα πολυαρθρικό σύνδρομο που επηρεάζει μικρές συμμετρικές αρθρώσεις των ποδιών και των χεριών και την πρωινή κινητική δυσκαμψία.
Στη μικροκρυσταλλική ουρική αρθρίτιδα, η αρθραλγία εκδηλώνεται με τη μορφή επαναλαμβανόμενου παροξυσμικού πόνου σε μεμονωμένη άρθρωση, ο οποίος, μετά από ξαφνική έναρξη, φτάνει γρήγορα στη μέγιστη ένταση και δεν υποχωρεί για αρκετές ημέρες.
Εκφυλιστικές βλάβες στις αρθρώσεις
Ο σταδιακά αυξανόμενος πόνος στις αρθρώσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να υποδεικνύει παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα και άλλες εκφυλιστικές-δυστροφικές βλάβες. Τυπική εδώ είναι μια προσβολή της άρθρωσης του γόνατος ή του ισχίου. θαμπός, πόνος, πόνος που σχετίζεται με την άσκηση και η εξαφάνισή του κατά την ηρεμία. Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, ο πόνος στις αρθρώσεις, που συνοδεύεται από ένα «τσίσιμο» των αρθρώσεων κατά την κίνηση, μπορεί να ανακουφιστεί με τοπική θεραπεία απόσπασης της προσοχής.
τραυματισμοί στις αρθρώσεις
Μώλωπες, εξαρθρώσεις των αρθρώσεων, βλάβες στους συνδέσμους, ενδοαρθρικά κατάγματα συνοδεύονται από έντονο πόνο. Η προσβεβλημένη άρθρωση διογκώνεται, παραμορφώνεται και αισθάνεται ζεστή. Η λειτουργία στήριξης του κάτω άκρου είναι μειωμένη, η κίνηση στην άρθρωση γίνεται δύσκολη και μερικές φορές εμφανίζεται παθολογική κινητικότητα. Οι τραυματισμοί μπορεί να συνοδεύονται από αιμορραγία στην κοιλότητα της άρθρωσης, η οποία οδηγεί σε ακαμψία της.
ογκολογικά νοσήματα
Επίμονες ολιγο- και πολυαρθραλγίες με μακρά πορεία, που συνοδεύονται από σχηματισμό «ιπποκρατικών δακτύλων» (παραμορφώσεις των νυχιών και των τερματικών άκρων όπως «ρολόι» και «τύμπανα») υποδηλώνουν παρανεοπλασματική βλάβη των αρθρικών μεμβρανών. υπάρχει υποψία ογκολογικής παθολογίας των εσωτερικών οργάνων, κυρίως καρκίνου του πνεύμονα.
ενδοκρινικές παθήσεις
Συχνές αιτίες πόνου στις αρθρώσεις είναι οι ενδοκρινικές διαταραχές - πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, ωοθηκογόνος δυσλειτουργία, υποθυρεοειδισμός, παχυσαρκία. Το αρθρικό σύνδρομο ενδοκρινικής γένεσης εξελίσσεται με τη μορφή ολιγοαρθραλγίας που σχετίζεται με οσαλγία, μυαλγία, πόνο στα οστά της πυέλου και στη σπονδυλική στήλη.
Διαφορετικοί λόγοι
Άλλες πιθανές αιτίες αρθραλγίας περιλαμβάνουν:
- Δηλητηρίαση με βαρέα μέταλλα (θάλλιο, βηρύλλιο).
- συχνή υπερφόρτωση ή μικροτραύμα των αρθρώσεων.
- μακροχρόνια φαρμακευτική θεραπεία?
- μετααλλεργικές αντιδράσεις?
- πλατυποδία;
- Παραμόρφωση σχήματος Χ ή σχήματος Ο των άκρων.
- Ψευδοαρθραλγία προσομοιωμένη με πρωτοπαθή οσαλγία, νευραλγία, μυαλγία, αγγειακή παθολογία, ψυχοσωματικές διαταραχές.
διάγνωση
Δεδομένου ότι ο πόνος στις αρθρώσεις είναι μόνο ένα υποκειμενικό σύμπτωμα, τα κλινικά και αναμνηστικά χαρακτηριστικά καθώς και η φυσική εξέταση βρίσκονται σε πρώτο πλάνο κατά τον προσδιορισμό της αιτίας. Είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε ρευματολόγο, ορθοπεδικό. Για να διαφοροποιηθεί η αιτιολογία της αρθραλγίας, διεξάγονται διάφορες αντικειμενικές μελέτες:
- Ακτινογραφία των αρθρώσεων.Είναι μια μέθοδος ρουτίνας που σας επιτρέπει να εξετάσετε οποιαδήποτε άρθρωση σε διάφορες παθήσεις. Τις περισσότερες φορές, η ακτινογραφία εκτελείται σε μία ή δύο προβολές, είναι επίσης δυνατή η μελέτη σε ειδικό στυλ και η εκτέλεση αρθρογραφίας αντίθεσης. Μια πιο λεπτομερής εικόνα της κατάστασης των οστεοχόνδριων και των μαλακών ιστών των αρθρώσεων είναι διαθέσιμη με απεικόνιση CT και MRI.
- Κοινό υπερηχογράφημα.Επιτρέπει την ανίχνευση συλλογών στην κοιλότητα της άρθρωσης, οστική διάβρωση, αλλαγές στον αρθρικό υμένα και μέτρηση του πλάτους των αρθρικών διαστημάτων. Η διαθεσιμότητα του υπερηχογραφήματος το καθιστά απαραίτητο για τη διάγνωση των ρευματικών παθήσεων των αρθρώσεων.
- επεμβατικές μεθόδους.Ανάλογα με την ένδειξη, γίνεται παρακέντηση της άρθρωσης, βιοψία του αρθρικού υμένα. Σε αμφισβητούμενες περιπτώσεις πραγματοποιείται διαγνωστική αρθροσκόπηση, η οποία καθιστά δυνατή την εξέταση της κοιλότητας της άρθρωσης από το εσωτερικό για τη διενέργεια διαγνωστικών και θεραπευτικών μέτρων.
- εργαστηριακές εξετάσεις.Βοηθά στον εντοπισμό της παρουσίας μιας φλεγμονώδους διαδικασίας,ρευματικές παθήσεις. Στο περιφερικό αίμα προσδιορίζεται το ESR, η περιεκτικότητα σε C-αντιδρώσα πρωτεΐνη, ουρικό οξύ, ειδικοί δείκτες ανοσοπαθολογίας (ρευματοειδής παράγοντας, αντιπυρηνικά αντισώματα, ACCP). Σημαντική διαγνωστική μέθοδος είναι η μικροβιολογική και κυτταρολογική εξέταση του αρθρικού υγρού.
- Πρόσθετες διαγνωστικές μέθοδοι:Θερμογραφία, Ποδογραφία.
θεραπευτική αγωγή
Βοήθεια πριν από τη διάγνωση
Με πόνους στις αρθρώσεις, είναι απαραίτητο να παραμείνετε ήρεμοι και να μην καταπονήσετε το άκρο. Τα μεταβολικά αίτια της αρθραλγίας απαιτούν μια ισορροπημένη διατροφή και ομαλοποίηση του βάρους. Με φρέσκους τραυματισμούς, είναι απαραίτητο να εφαρμόσετε κρύο στην άρθρωση, να ακινητοποιήσετε το τραυματισμένο άκρο με νάρθηκα ή επίδεσμο στερέωσης. Μπορείτε να πάρετε αναλγητικά ή ΜΣΑΦ.
Η παραμέληση της αρμόδιας εξέτασης και θεραπείας της αρθραλγίας είναι γεμάτη με την ανάπτυξη μη αναστρέψιμης δυσλειτουργίας των αρθρώσεων - ακαμψία, αγκύλωση, συστολή. Δεδομένου ότι ο πόνος στις αρθρώσεις μπορεί να χρησιμεύσει ως δείκτης για μια ποικιλία ασθενειών, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε γιατρό εάν εμφανιστεί σύνδρομο αρθρώσεων και διαρκεί περισσότερο από 2 ημέρες.
Συντηρητική θεραπεία
Στη θεραπεία του πόνου στις αρθρώσεις, τον κύριο ρόλο παίζει η θεραπεία της κύριας παθολογίας. Η φαρμακευτική θεραπεία της αρθραλγίας στοχεύει στη διακοπή των φλεγμονωδών ενδοαρθρικών διεργασιών και του πόνου. Η συστηματική θεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
Με μέτρια αρθραλγία ή αντενδείξεις για από του στόματος χορήγηση φαρμάκων, πραγματοποιείται τοπική εξωτερική θεραπεία με θερμαντικές, αντιφλεγμονώδεις και αναλγητικές αλοιφές. Εφαρμογές με διμεθυλοσουλφοξείδιο εφαρμόζονται στην περιοχή της άρθρωσης. Συνιστώνται γυμναστική στις αρθρώσεις, φυσικοθεραπευτικές διαδικασίες (ηλεκτροφόρηση φαρμάκων, μαγνητοθεραπεία, φωνοφόρηση, θεραπεία UHF).
Εάν είναι απαραίτητο, γίνονται περιαρθρικοί αποκλεισμοί, ενδοαρθρικές ενέσεις γλυκοκορτικοειδών, χονδροπροστατευτικών, προσθετικών αρθρικού υγρού. Υποσχόμενες σύγχρονες θεραπευτικές μέθοδοι για τις χρόνιες παθήσεις των αρθρώσεων είναι η οζονοθεραπεία, η ανύψωση των αρθρώσεων με πλάσμα και η θεραπεία με ορθοκίνη.
χειρουργική επέμβαση
Διάφοροι τύποι χειρουργικών επεμβάσεων δικαιολογούνται για πόνο στις αρθρώσεις που προκαλούνται από τραυματισμό, καθώς και για χρόνιες ασθένειες που οδηγούν σε απώλεια της λειτουργίας των αρθρώσεων. Μπορούν να γίνουν ανοιχτά (αρθροτομή) ή ενδοσκοπικά (αρθροσκόπηση). Ανάλογα με την αιτιολογική νόσο, λαμβάνονται τα ακόλουθα μέτρα:
- αρθροπλαστική?
- αρθρόδεση;
- πλαστικό συνδέσμων?
- αποκατάσταση της αρθρικής κοιλότητας?
- Αφαίρεση παθολογικών σχηματισμών (κύστεις, ενδοαρθρικά σώματα).
- αρθροεκτομή;
- αρθροπλαστική άρθρωσης.